به نقل از «ایسنا»

کربن آبی چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۱۵۸۶۵

حفاظت از جنگل‌های مانگرو به عنوان یکی از زیستگاه‌هایی که با جذب گاز دی‌اکسید کربن از جو، آن را در ریشه‌های خود ذخیره می‌کند و موجب کاهش میانگین دمای سطح زمین و در نتیجه کاهش پیامدهای ناشی از افزایش دمای جهانی می‌شود، ضروری است.

به گزارش ایسنا، کربن آبی (Blue carbon) نوعی کربن است که از اقیانوس‌ها و اکوسیستم‌های ساحلی به دست می‌آید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کربن توسط مانگروها، شوره‌زارهای ساحلی، علفهای دریایی و جلبکها گرفته شده و به شکل زیست‌توده و رسوبات، ذخیره می‌شود.

زیستگاه‌های کربن آبی شامل جنگل‌های حرا، علف‌های دریایی، جلبک‌های دریایی، تالاب‌های شور و هورهای مناطق جزر و مدی هستند. این زیستگاه‌ها می‌توانند اقدام به ترسیب (روند ذخیره کربن موجود در هوا در خاک و گیاهان) و جذب دی‌اکسیدکربن به میزان ۱۰ برابر آنچه جنگل‌ها از روی سطح زمین ترسیب و جذب می‌کنند، نمایند.

با توجه به این‌که دی‌اکسیدکربن یکی از مهم‌ترین گازهای مسبب گرمایش زمین است، این اکوسیستم، گاز دی‌اکسیدکربن را در فرآیند فتوسنتز از جو جذب می‌کند و آن را در ریشه‌ها و ساقه‌ها و شاخه‌های خود ذخیره می‌کند و با این فرآیند، موجب کاهش میانگین دمای سطح زمین می‌شود.

کربن آبی می‌تواند از طریق حذف دی‌اکسیدکربن موجود در اتمسفر، موجب کاهش گرمایش جهانی و به تبع آن، موجب کاهش پیامدهای ناشی از تغییرات اقلیمی و آب‌وهوایی شود.

محافظت از کربن آبی از دو جنبه حائز اهمیت است:

۱) دی‌اکسیدکربن موجود در جو می‌تواند مصرف شود و در گیاهان و جلبک‌های دریایی ذخیره شود و کربن قدیمی ذخیره‌شده در زمین آزاد نشود.

۲) علاوه بر این، این اکوسیستم مثل درختان مانگرو از جوامع کم‌نظیر گیاهی و حیوانی و نیز از سواحل در برابر طوفان‌ها محافظت می‌کند. درختان مانگرو و تالاب‌های استوایی و گیاهان دریایی در سواحل جهان، از این جهت ‌بسیار حائز اهمیت هستند که از کیفیت آب‌های ساحلی و صید سالم و حفاظت از سواحل در برابر سیل‌ها و طوفان‌ها صیانت می‌کنند.

این اکوسیستم‌های ساحلی برای کاستن از پیامدهای آب و هوایی و بهبود رفاه بشر ضروری هستند زیرا کربن موجود در اتمسفر و اقیانوس‌ها را از میان برده و آن را در گیاهان و رسوبات ذخیره می‌کنند که «کربن آبی» نامیده می‌شوند.

این درحالیست که برخی اکوسیستم‌های ساحلی روی زمین منابعی سرشار از کربن هستند اما در عین‌حال بسیار در معرض تهدید قرار دارند. این زیستگاه‌ها در معرض تخریب عمدی یا سهوی قرار دارند که این جنایت در حق بشریت است زیرا آنچه بر این امر مترتب می‌شود، انتشار کربنی است که قرن‌ها در اتمسفر و اقیانوس‌ها ذخیره شده و می‌تواند منبع گازهای گرمایشی باشد.

کارشناسان برآورد کرده‌اند که سالانه حدود ۱.۰۲ میلیارد تن دی‌اکسیدکربن از اکوسیستم ساحلیِ تخریب شده، آزاد می‌شود و این رقم برابر با ۱۹ درصد از انتشار گازهای ناشی از نابودی جنگل‌های استوایی جهان است و این در حالی است که این اکوسیستم یک ثروت اقتصادی و زیست محیطی گرانقدر است.

اولین بازتاب منفی نبود درختان مانگرو، در افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای نمود دارد. هنگامی‌که این درختان و دیگر اکوسیستم‌های ساحلی تخریب می‌شوند یا در معرض تخریب قرار می‌گیرند از آنها کربنی منتشر می‌شود که از قرن‌ها پیش در آنها ذخیره شده بود. ما می‌توانیم این منابع طبیعی را حفظ کنیم و بهره‌برداری مناسب‌تری از آن داشته باشیم. در همین‌حال می‌توانیم آنها را ویران کرده، به تعادل آنها آسیب وارد کنیم و از این طریق، تعادل حیات عادی روی زمین را برهم زنیم.

متأسفانه نقش مهمی که زیستگاه‌های ساحلی و دریایی در جذب دی‌اکسیدکربن از اتمسفر و ذخیره‌سازی کربن در رسوبات عمق دریا، گیاهان مانگرو، باتلاق‌های شور و مناطق حاوی جلبک‌های دریایی ایفا می‌کنند، امری است که آن‌طور که باید بدان توجه نشده است.

اقدام جهت افزایش تعداد زیستگاه‌های کربن آبی، از طریق احیای زیست محیطی این زیستگاه‌ها و توقف فرسایش و تخریب محیط زیست ساحلی که به طور مؤثر در انتشار کربن در اتمسفر نقش دارد از اقدامات اصلی در این زمینه به شمار می‌رود.

با توجه به نقش حیاتی اقیانوس‌ها در کاهش سریع مشکلات ناشی از تغییرات اقلیمی و سازگاری با مظاهر و عواقب آن، باید هر چه سریع‌تر به راهکارهای مبتنی بر اقیانوس‌ها در محدوده‌ای وسیع تکیه کرد.

در ادامه این مقاله که در "نشریه زیست‌محیطی سازمان منطقه‌ای حفاظت از محیط‌زیست دریا" منتشر شده، آمده است: بهبود زیستگاه‌های کربن آبی و صیانت از تنوع زیستی موجود در آن، حذف روش‌های ماهیگیری از طریق کف‌روبی یا ترال و ممانعت از لایروبی عمق دریا در تمامی مناطق حفاظت شده دریایی، تخلیه مناطق ساحلی از تجهیزات صید، حمایت از پروژه‌هایی با هدف بهبود زیستگاه‌های اصلی کربن آبی مثل جنگل‌های حرا، علف‌های دریایی، باتلاق‌های شور و غیره، سرمایه‌گذاری در توسعه فناوری و پرورشی آبزیان از طریق راهکارهای ابداعی کم کربن و دنبال کردن بهترین شیوه‌ها جهت کاستن از انتشار کربن ناشی از پرورش آبزیان، از اقدامات لازم در این زمینه به شمار می‌رود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: مانگرو دی اکسیدکربن کربن تغییرات اقلیمی گازهاي گلخانه اي اکوسیستم های ساحلی کربن موجود دی اکسیدکربن زیستگاه ها اقیانوس ها موجب کاهش کربن آبی جنگل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۵۸۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سلطان آسمان ایران در خطر انقراض/ عکس

به گزارش خبرآنلاین،اگر خوش شانس باشید می‌توانید در ارتفاعات کمتر تصرف شده زاگرس و البرز عقاب طلایی را در حال پرواز ببینید. این گونه هزاران سال است که در سراسر قلمرواش در نیمکره شمالی زمین، موجودی دست‌نیافتنی، اسطوره‌ وار و باشکوه است.

همشهری در خبری نوشتکهم‌اکنون حدود ۱۲۸ گونه جانوری و مهره‌دار کشور در معرض خطر انقراض هستند که برخی وضع خوبی ندارند. در ایران در رده پرندگان، درنای سیبری، بالابان، اردک سرسفید، میش مرغ، عقاب طلایی و اردک مرمری در معرض خطر انقراض هستند. البته عقاب طلایی در مقیاس جهانی و بر اساس نظر کارشناسی IUCN در معرض خطر نیست. اما وضعیت این گونه و همه پرندگان شکاری در ایران تعریف چندانی ندارد.

عقاب طلایی در ایران:

عقاب طلایی گونه‌ای روزگرد است که در زیستگاه‌های کوهستانی ایران زندگی می‌کند و بیشتر به عنوان پرنده‌ای مهاجر شناخته می‌شود و خیلی کم به صورت بومی یا تولیدمثل کننده دیده می‌شود. این گونه شباهت زیادی به عقاب شاهی دارد و از دور وقتی در آسمان به لکه‌ای در حال پرواز می‌ماند، شبیه سارگپه هم می‌تواند باشد.

رژیم غذایی: انواع پستانداران نظیر خرگوش، سنجاب، روباه، سگ، دام سبک، موش، جرد، انواع پرندگان مانند کبک، قرقاول، غاز، حواصیلو ... و انواع خزندگان مانند لاکپشت، مار، مارمولک و...

ویژگی‌های شاخص جسمانی: طول بال آنها بین ۱۸۵ تا ۲۲۰ سانتی متر نرها و ماده‌ها از نظر ظاهری شبیه هم هستند، اما ماده ها بسیار بزرگتر از نرها هستند. وزن ماده بین ۳.۹ تا ۶.۱ کیلوگرم و وزن نر ۳ تا ۴.۴ کیلو گرم است.

مخاطرات: تقریباً تمام تهدیدات عقاب‌های طلایی به طور مستقیم یا غیرمستقیم به فعالیت‌های انسانی مربوط است. از جمله: تغییر زیستگاه، آزار و شکار جوجه‌ها، مسمومیت ناشی از مسمومیت طعمه، برخورد با هواپیما و دکل‌های برق، توسعه شهرنشینی، و جمعیت‌های انسانی، کاهش طعمه.

عقاب های جهان

۶۰ گونه عقاب در دنیا

۴۰ گونه عقاب در آفریقا

۱۱ گونه در ایران (عقاب دریایی دم سفید، عقاب دریایی پالاس، عقاب طلایی، عقاب شاهی، عقاب خادار بزرگ، عقاب خالدار کوچک، عقاب صحرایی، عقاب خاکی، عقاب پرپا، عقاب دوبرادر، عقاب مارخوار)

سرعت متوسط عقاب‌ها: ۶۵ تا ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت

۱۴ تا ۲۸ سال : متوسط عمر

آهو و کل‌وبز: بزرگترین حیواناتی که می‌تواند شکار کند

۲۰۰ هزار برابر: قدرت بینایی بعضی از عقاب‌ها نسبت به انسان (توانایی دیدن خرگوش از فاصله ۳ کیلومتری)

۹۰۰ کیلوگرم: وزن آشیانه بعضی از عقاب‌ها

۱۳ تا ۱۸ سانتی متر: طول چنگال های عقاب طلایی

۱۷۰ تا ۲۵۰ هزار : تعداد تخمینی کل عقاب‌های طلایی منفرد

۶۰ تا ۱۰۰ هزار : تخمین تخمینی جفت‌های زادآور

زیستگاهای جهانی: اوراسیا، آمریکای شمالی و شمال آفریقا

زیستگاه‌های ایرانی: مناطق کوهستانی نواحی شمال و غرب کشور

۲۳۳۲۱۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900321